:)

John Lennon day λοιπον, και τιμαμε με beatles δισκογραφια στο shuffle.

Ομορφο πραγμα οι beatles ομως, οχι αστεια. Επειδη ηταν (νομιζω) το πρωτο συγκροτημα που ακουσα ποτε, καθε νοτα απο καθε τραγουδι μου φαινεται οικεια. Ακομα και οι "χαζες ποπ" εποχες, ναι. Ρανια λωβς I wanna hold your hand και τετοια.

I want her everywhere, and if she's besides me I know I will never care..

Κλπ κλπ. Τους αγαπω ρε γαμωτο!

Bump!

Σε ενα διμηνο κλεινει ενας χρονος απο την ιδρυση αυτου του ιστοτοπου και οι αναρτησεις ειναι λιγες και πτωχες. Οχι νταξ πτωχες δεν ειναι, αν μη τι αλλο ειναι τιγκα στην ποιοτητα. (αχεμ)
Δεν ξερω πως σκατα το θυμηθηκα αυτο το μπλογκι, να πω κι εγω την αμαρτια μου, το ειχα σχεδον διαγραψει απο το μυαλο μου. ΑΛΛΑ ΟΧΙ. ΕΠΑΝΗΛΘΑ(ΜΕ).
Οι πανελληνιες τελειωσαν και το μυαλουδακι μου επαψε να απασχολειται με βλακειες πλεον. Δεν εχει σημασια ποσα εβγαλα και ποσο εγραψα σε καθε μαθημα, αλλα περναω με μια Α διαφορα την περσινη βαση της σχολης που ειχα στο ματι. Γκρεητ; Γκρεητ.
Αφου λοιπον ξεπερασα ολες τις ηλιθιες ανασφαλειες για το επαγγελματικο μου μελλον και λοιπες μπουρδες, ειμαι ετοιμη να γραψω ρηβιουζ, τραγουδια, μουσικες, στιχους, τα παντα ολα.
Οποτε ναι.
Καλη μας αρχη για μια ακομη φορα, αν δεν βαρεθει και ο εταιρος συνεργατης.

-Rania

Οταν η μουσικη βρισκει την ευαισθητη χορδη σου..

.. και σολαρει με αυτην ανελεητα.

Ποσες φορες εχω/εχεις/εχουμε/εχετε κλαψει με ενα τραγουδι; Ποσες φορες εχω/εχεις/εχουμε/εχετε συμφωνησει με τον καθε στιχο που εχει ενα τραγουδι; Ποσες φορες εχω/εχεις/εχουμε/εχετε τσαντιστει με τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ που λενε οι στιχοι σε ενα τραγουδι;


Σιγουρα πολλες. Και σιγα σιγα το καθε τραγουδι αρχιζει και αφηγειται τη ΔΙΚΙΑ σου εμπειρια, το ακ0υς και σκεφτεσαι τις καταστασεις που βιωνες εσυ οταν το ελιωνες, ακομα κι αν το συγκεκριμενο κομματι λεει για σφαγες βικινγκ και θυσιες σε βωμους.

Εχω περιεργα χομπυ. Μου αρεσει να ανεβαινω σε ενα βουνο εδω πιο περα που εχει οτινανε μονοπατι και κοντευεις σε καθε σου βημα να φας τα μουτρα σου, μονο και μονο για να βρεθω λιγο μονη, να με χτυπησει ο αερας(γιατι παντα φυσαει του πουστη εκει πανω)και να γραψω τιποτα στο τετραδιο μου ενω ακουω μπαλαντουλες και τετοια ομορφα. Δεξια κι αριστερα στο μονοπατι εχει κατι remains απο μια παναρχαια οχυρωση, δινει εναν epic τονο στην ολη διαδρομη.

Μια φορα λοιπον αφου εδυσε ο ηλιος και αρχισε να κανει κρυο, ξεκινησα να κατεβαινω. Απο τα ακουστικα μου εβγαιναν τα βιολια του The Highwayman και προσπαθουσα να μην σκοτωθω στα βραχακια του -γνωστου μου πλεον- μονοπατιου. Και ετσι οπως ηταν τα γκρεμισμενα τειχη δεξια κι αριστερα, ετσι οπως εβλεπα τη θαλλασα να απλωνεται λιγα χιλιομετρα πιο περα, ετσι οπως ακουγα τις ψηλες της McKennit, βουρκωσα. Δεν ξερω γιατι, ο συνδυασμος ηταν απλα υπερτατος...

Λιγα μετρα πιο περα εκοψα ενα λουλουδακι απο μια βουκαμβιλια και το κολλησα στο τετραδιο μου. Ηθελα να θυμαμαι αυτην περιεργη και ομορφη αισθηση με ενα ανθακι.

Δις ιζ ιτ!